مقاله

نوعی تابلوهای زیبا وجو دارد که برگرفته از طبیعت است و ظرافت بسیاری در آن وجود دارد که به آن تابلوی مینیاتوری می گویند .کشیدن این نوع نقاشی در ایران قدمتی دیرینه دارد و هنرمندان زیادی در این زمینه فعالیت می کنند که از معروف ترین آنها استاد کمال الدین بهزاد را می توان نام برد .در مینیاتورهای ایرانی طرح هایی از اسطوره های قدیمی و افسانه ای مشاهده می شود . برای اینکه بیشتر بدانید مینیاتور به چه معناست با پرشین وی همراه باشید.

پلتفرم تبلیغات ویدیویی طاووس

با 130میلیون چی کار میشه کرد؟

سرمایه گذار شوید

مینیاتور به چه معناست و قدمت آن در ایران

واژه ی ؛ مینیاتور ؛ که مخفف شده ی کلمه ی فرانسوی ؛ مینی موم ناتورال ؛ و به معنی طبیعت کوچک و ظریف است و در نیمه ی اول قرن اخیر و حدودا از دوره ی قاجاریان و اردزبان فارسی شده، اصولا به هر نوع پدیده ی هنری ظریف( به هر شیوه یی که ساخته شده باشد ) اطلاق می شود و در ایران برای شناسایی نوعی نقاشی که دارای سابقه و قدمتی بسیار طولانی است به کار می رود.

تابلوی مینیاتور

این هنر که به اعتقاد اکثر محققان در ایران تولید یافته، بعد به چنین راه برده و از دوره ی مغول ها به صورتی تقریبا تکمیل تر به ایران برگشته و هنرمندان ایرانی تلاش بی شائبه یی را صرف تکمیل و توسعه ی آن کرده اند از جمله هنرهائی است که قابلیت به تصویر در آوردن تمامی طبیعت را در قالبی کوچک دارد. اما نباید چنین پنداشت چون مقیاس تصاویر در مینیاتور سازی بسیار کوچک است، بنابراین تنها بخش کوچکی از طبیعت را می توان در این نوع تابلوها تصویر نمود، یا چون الهام بخش مینیاتوریست طبیعت است، وی ناچار می باشد فقط مناظری از طبیعت را ترسیم کند.

بلکه کوشش در ایجاد والقای هرچه بیشتر زیبایی و تفهیم آن صفت ویژه یی است که مینیاتورسازی را از سایر انواع نگارگری ایران جدا می کند و مینیاتوریست هنرمندی است که آنچه را خود می اندیشد یا می پندارد که بیننده علاقمند به دیدن آن است تجسم می بخشد و به هیچوجه تابع مقررات و قوانین حاکم برفضای نقاشی نیست.

مینیاتور به چه معناستنقاشی مینیاتوری

مینیاتورهای امروز ایران، همان نقاشی کلاسیک اروپا ( سبک امیرسیونیسم و به دنبال آن شیوه های مدرن نقاشی اروپائی ) است هرچند گروهی نوشته اند که به هنگام ظهور اسلام، ایرانیان در هنر نقاشی دارای سنتی کهن بوده اند.

مینیاتور به چه معناست و تاریخچه آن

و طلاکاری حواشی و سرلوحه ی قرآن و طرح های اسلیمی و ختایی و گردش های ترکیب بندی آن ها را به شیوه ی مخصوصی که امروزه آنرا ؛ استیلیزه ؛ می نامیم ابداع کردند و در ادامه ی این ابداع و ابتکار، نقاشی براساس متن کتب و نوشته ها نیز رواج یافت که مینیاتورهای مکتب بغداد سرآغاز آن است. مکتب بغداد، از آن جهت که نوعی نقاشی بدوی است تا حدودی نشان از فقدان مهارت و قدرت هنری سازندگانش دارد و بیشتر در بردارنده ی قصه ها و روایات مذهبی است.

هنرمندان مکتب بغداد، اکثرا ایرانی بوده اند و معمولا نیز به سفارش و دستور روسای قبایل عرب کتب خطی را با ذوق خود تزئین میکردند و رئش کار آنها به اکثر نقاط دورونزدیک ایران راه یافته بود و تا دوران سلجوقیان که نقاشی ایران ترقی محسوسی کرد ادامه یافت.

مینیاتور ایرانی

بعد از حمله ی چنگیز به ایران و از رونق افتادن بغداد که مرکز تجمع هنرمندان بود و از آنجا که نخستین فرمانروایان مغول در شمال غربی ایران و در تبریز و مراغه مستقر شدند، خواه نا خواه هنرمندان در آن منطقه گردآمدند و به دلیل علاقه و تمایل مغولان به هنرچینی، جذب ذوق آزمایی در این زمینه شدند.

ناگفته نباید گذاشت که نقاشی به شیوه ی چینی ها، با هجوم مغولان به ایران نیامد، بلکه نقاشی ایران سال ها قبل از تهاجم چنگیز با اسلوب و روش های هنر چین در سراسر خاورمیانه شهرت و اعتبار داشت و در شاهنامه ی فردوسی نیز به این مطلب اشاره شده و احتمال می رود که ترکان سلجوقی مروج این شیوه در ایران بوده باشند.

منبع: https://persianv.com/